ΟΜΟΡΦΟΣ VS ΩΡΑΙΟΣ

Να κι ένα μεγάλο θέμα που μας βασανίζει εδώ και αιώνες… Η ομορφιά.

Πού βρίσκεται η ομορφιά τελικά? Και δεν μιλάμε μόνο για την ομορφιά της φύσης ή των αντικειμένων γύρω μας, αλλά κυρίως για την ομορφιά του ανθρώπου, αυτού του περίεργου πλάσματος που τελικά είναι τόσο δύσκολο να ανακαλύψουμε πώς λειτουργεί και σκέφτεται κάθε φορά… Λοιπόν, πού βρίσκεται η ομορφιά ενός ανθρώπου? Στο πρόσωπο, στο σώμα, και στα δύο, ή μήπως, στην τελική, η πραγματική ομορφιά είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή? Μήπως είναι κρυμμένη σε αυτή την οντότητα που φωλιάζει μέσα μας και λέγεται ψυχή, η οποία μάλιστα πιστεύεται πως ζει αιωνίως, σε αντίθεση με το φθαρτό σώμα?

Με βάση τα προβαλλόμενα από τα ΜΜΕ πρότυπα, η ομορφιά εντοπίζεται καθαρά στην εμφάνιση, κυρίως στο σώμα θα λέγαμε, και έπειτα στο πρόσωπο. Βλέπουμε έτσι κόσμο να τρέχει στα γυμναστήρια, να λιποθυμάει από την πείνα και, το χειρότερο, να φτάνει στα όρια της νευρικής ανορεξίας…. κι όλα αυτά γιατί? Για να γίνουμε κάτι που κατά βάθος δεν θέλουμε, να γίνουμε απλά πιο αδύνατοι-και όχι απαραίτητα υγιείς-,να ζήσουμε στην ψευδαίσθηση ότι θα αρέσουμε γι’αυτόν τον λόγο στο άλλο φύλο και τελικά να πετύχουμε τι? Να ικανοποιήσουμε ποιόν, τον εαυτό μας ή τους γύρω μας? Αν αυτό δεν είναι αλλοτρίωση του σημερινού ανθρώπου, τότε τι είναι?
Όντως, μπαίνοντας στην διαδικασία να ακολουθήσουμε τα προβαλλόμενα πρότυπα τόσο τυφλά και επιπόλαια, χωρίς κανέναν μηχανισμό άμυνας, αποδεικνύουμε με τον χειρότερο τρόπο ότι δεν έχουμε αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, δεν αγαπάμε τον εαυτό μας… Πόσες εκπομπές αρχίζουν να προβάλλονται, στις οποίες τρέχουν άνθρωποι να διορθώσουν ατέλειες πάνω τους, που τους έδωσε η φύση, με πλαστική χειρουργική? Αυτοί οι άνθρωποι το μόνο που χρειάζονται είναι ψυχολογική υποστήριξη, ενίσχυση της αγάπης προς τον εαυτό τους, χρειάζονται να μάθουν να αισθάνονται ΩΡΑΙΟΙ αν όχι ΌΜΟΡΦΟΙ… και ακριβώς λόγω της έλλειψης όλων των παραπάνω, οι ίδιοι άνθρωποι θα συνεχίσουν να πηγαίνουν για όλη τους τη ζωή σε πλαστικούς χειρούργους για να διορθώσουν τις, κατά τη δική τους γνώμη, ατέλειές τους, οι οποίες τελικά μπορεί να τους προσδίδουν μεγαλύτερη γοητεία απ’ όση φαντάζονται…
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ανάμεσα στους οποίους είναι και πολλοί από εμάς, πιστεύουν καθαρά πως η ομορφιά βρίσκεται στην εξωτερική εμφάνιση….
Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος μας… Αγνοούμε την ψυχική ομορφιά των συνανθρώπων μας, τους κρίνουμε με βάση την εξωτερική τους εμφάνιση (παντού, ακόμα και στον εργασιακό τομέα)και αγνοούμε εντελώς την πραγματική ομορφιά που κρύβεται στην ψυχή τους και αντικατοπτρίζεται στα μάτια τους σε πρώτη φάση και έπειτα στη συμπεριφορά τους απέναντί μας…. Ο ΩΡΑΙΟΣ άνθρωπος είναι ο εσωτερικά όμορφος, αυτός που αγαπά τον εαυτό του ανεξαρτήτως της εξωτερικής του εμφάνισης και που κοιτά στα μάτια τους συνανθρώπους του, προσπαθώντας να τους κρίνει χωρίς προκαταλήψεις σχετικά με την εξωτερική τους ομορφιά (όπως αυτή ορίζεται σήμερα από τα ΜΜΕ)…Ο ΌΜΟΡΦΟΣ άνθρωπος είναι απλά τυχερός από τη φύση του που έχει πχ. όμορφα χαρακτηριστικά προσώπου, ή όμορφη διάπλαση σώματος… κι αυτό πάλι όμως είναι σχετικό:
Η ομορφιά είναι καθαρά υποκειμενική!!!Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι κανένας άνθρωπος, όσο όμορφος κι αν θεωρείται από τον περισσότερο κόσμο, δεν φαίνεται όμορφος στα μάτια ΌΛΩΝ!! Μπορεί να είναι ένας άνθρωπος όμορφος στα μάτια κάποιων, για κάποιους άλλους να θεωρείται απλά μέτριος, ενώ για άλλους ακόμα και αδιάφορος… Αυτό αποδεικνύει το πόσο σχετική και υποκειμενική είναι η εξωτερική ομορφιά… Να σημειωθεί ακόμη ότι η εξωτερική ομορφιά μπορεί σε δευτερόλεπτα ακόμα να καταστραφεί ,χωρίς δυνατότητα επαναφοράς της… Ναι, και τελικά είναι παροδική, δεν μένει παντοτινά. Αυτή που δεν αλλοιώνεται τόσο εύκολα, είναι η εσωτερική ομορφιά που κρύβει ο καθένας μας μέσα του:
Πείτε μου, δεν είναι πολλές οι φορές που γνωρίζεστε με άτομα τα οποία σε καμία περίπτωση δεν θα θεωρούσατε ότι είναι όμορφα, όμως στην πορεία σας γοήτευσε τόσο ο τρόπος που μιλούν, ο τρόπος που σκέφτονται και εκφράζονται, οι κινήσεις τους, ή ακόμη και η φωνή τους? Αυτοί οι άνθρωποι, το πιστεύω, έχουν τη δική τους ομορφιά...
Ας το πάρουμε όμως και αντίστροφα… πόσες φορές γνωρίζεστε με ανθρώπους που σας φαίνονται σαν θεϊκά πλάσματα όταν τους κοιτάτε, που όμως όταν μιλάτε μαζί τους, ξενερώνετε απίστευτα? Που δείχνουν τόση αλαζονεία και κενότητα χαρακτήρα, ανωριμότητα και έλλειψη παιδείας, ώστε στο τέλος τους σιχαίνεστε εντελώς και δεν θέλετε να τους ξαναδείτε? Αυτό δεν είναι μια από τις πιο αηδιαστικές ασχήμιες που μπορεί να συναντήσετε στη ζωή σας?
Αυτό που έχει αξία είναι τελικά να προσπαθούμε να είμαστε ΩΡΑΙΟΙ, να δίνουμε έμφαση στον καλλωπισμό της ψυχής και του πνεύματός μας και όχι μόνο στην περιποίηση της εξωτερικής μας εμφάνισης. Πρέπει να καταλάβουμε πως σημασία έχει να είμαστε συμφιλιωμένοι με τον εαυτό μας, να του δείχνουμε αγάπη και να έχουμε αυτοπεποίθηση… έτσι θα αισθανόμαστε καταρχήν οι ίδιοι καλύτερα, και θα εκπέμπουμε παράλληλα θετική ενέργεια σε όσους βρίσκονται γύρω μας, με αποτέλεσμα να βγαίνουμε τόσο εμείς όσο και οι γύρω μας κερδισμένοι!

Η ψεύτικη ομορφιά, το «φκιασίδωμα», που επιτυγχάνεται με το μακιγιάζ, την υπερβολική περιποίηση και σε ακραίες περιπτώσεις, με την πλαστική χειρουργική, δε φέρνει την ευτυχία, και το μόνο που τελικά μπορεί να πετύχει είναι να δημιουργήσει μία υπέροχη μάσκα για τον άνθρωπο που την προτιμά σε σχέση με την εσωτερική ομορφιά, και συνεπώς μία ψευδαίσθηση. Ας ξυπνήσουμε λοιπόν και ας πάψουμε να συμβιβαζόμαστε με το ψέμα που πάει σιγά σιγά και ύπουλα να πνίξει ό,τι πραγματικά όμορφο κρύβουμε μέσα μας…