Σάββατο 8 Αυγούστου 2009

ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ή αλλιώς: ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ, ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΣ!!!


…..Και άντε παίρνεις απόφαση να βγείς από το σπίτι σου, να πας να κάνεις τα μπάνια σου και να απλώσεις στην παραλία το απολλώνειο κορμί σου….και ξεκινάει και φέτος άλλη μια οδύσσεια μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου,σαν άνθρωπος που είσαι και εσύ:

…απ τη μια ο εργοδότης να τσιγκουνεύεται την άδεια και από την άλλη τα νεύρα σου να έχουν γίνει ζαρτιέρες

… αφού τελικά πάρεις την ευλογημένη την άδεια από το αξιαγάπητο αφεντικό, βγαίνεις σαν τρελός στην αγορά για να πάρεις ο,τιδήποτε θα χρειαστείς στις διακοπές, βλέπε βατραχοπέδιλα, μαγιώ,λάδι για τέλειο μάυρισμα ….(και συνεχίζεται η λίστα για τις γυναίκες: αντηλιακό για το σώμα, αντηλιακό για το πρόσωπο, αντηλιακή κρέμα για τα μαλλιά, αντηλιακό για τα χείλη, κρέμα για μετά τον ήλιο, ειδικό σαμπουάν για να μην σπάει η τρίχα από την έκθεση στον ήλιο, ενυδατική για το σώμα …)….και δώστου να σπρώχνεις στην ουρά για το ταμείο και δώστου να τρέχει ο ιδρώτας λες και δουλεύεις στις οικοδομές και πάλι να τρέχεις στην τράπεζα να βγάλεις κι άλλα λεφτά, γιατί αυτά που είχες δεν έφτασαν για τα αντηλιακά που λέγαμε πιο πάνω…

….κι εκεί που ετοιμάζεις την βαλίτσα συνειδητοποιείς πόσα πράγματα θα κουβαλήσεις και φέτος, γνωρίζοντας ότι πάνω από τα μισά είναι άχρηστα εντελώς

….και φτάνεις στο λιμάνι και περιμένεις μαζί με όλο το μπουλούκι να έρθει το πλοίο να πας σ άλλη γη σ άλλα μέρη, και όσο περνάει η ώρα τόσο συνειδητοποιείς ότι το πλοίο θα καθυστερήσει να έρθει στο λιμάνι….

….και τελικά μετά από 3-4 ώρες καθυστέρησης του πλοίου, σπρώχνεσαι με τους άλλους μέσα στη ζέστη για να προλάβεις να πιάσεις θέση όχι μόνο για εσένα, -είπαμε, έλληνες είμαστε- αλλά και για τις βαλίτσες σου, και τέλος πάντων πρέπει να έχεις χώρο ν απλωθείς,σωστά?...αλλά να σου κι έρχεται η κλασική τετραμελής οικογένεια και σου λέει «Είναι πιασμένος ο καναπές?»και τι να πεις?ναι είναι μόνο για πάρτη μου,γιατί θέλω ν απλώνομαι στον ύπνο? Λες παρακαλώ, καθίστε,και τότε μουτζώνεσαι, γιατί σε 5 λεπτά έχει απλωθεί όλη η οικογένεια γύρω σου και εσύ τελικά καταλήγεις σε μια γωνίτσα να προσπαθείς να προστατεύσεις ό,τι μπορείς από τα πράγματά σου, από το 4χρονο που έρχεται και μόνο στο κεφάλι σου δεν κάθεται και να ψάχνεις τα ακουστικά να ακούσεις λίγο μουσική, αντί για την κυρία που φωνάζει «Δημητράκη τα κεφτεδάκια σου!!!!»-και παραδόξως δεν μπορείς να τα βρείς, γιατί ξέχασες να τα πάρεις και δεν ξέρεις ποιον να πρωτοβρίσεις…δεν βαριέσαι όμως, σε πιάνει το ψυχοπονιάρικο και λες ας πάει και το παλιάμπελο, λίγο ακόμα και φτάνουμε στο νησί….

….και έφτασες στο νησί, κατακίτρινος από την ταλαιπωρία, για να μην αναφέρω το ανακάτεμα από το ταξίδι και την mini δηλητηρίαση που έπαθες μάλλον από το πανάκριβο sandwich που αγόρασες για να φας στο πλοίο (τι το θελες?)….και ψάχνεις μέσα στο βράδυ για ταξί να σε πάει στο ξενοδοχείο, και όταν φτάσεις στο ξενοδοχείο περιμένεις πόση ώρα για το check in και τότε λες χωρίς φόβο και πάθος «Επιτέλους έφτασα….!!!»

…και ξεκινάς για να ανακαλύψεις το νησί και συνειδητοποιείς ότι για άλλη μια χρονιά διάλεξες να πας διακοπές τις πιο ζεστές μέρες των τελευταίων 5 χρόνων, και δώστου να ψάχνεις που βρίσκεται το μουσείο- ούτε ξέρεις και συ ο βαριόμοιρος τι ακριβώς ψάχνεις- και να αντιλαμβάνεσαι ότι γύρω σου κάθε άλλο παρά έλληνες βρίσκονται (βάλε φαντασία, σκανδιναβοί,γερμανοί, άγγλοι-γάλλοι-πορτογάλοι με εκείνα τα άθλια σανδάλια-απορώ από πού τα αγοράζουν, με καμιά 5-6 ξανθά μικρά παιδάκια γύρω τους, και τα βαριά σακίδια στον ώμο…) και ποιον να ρωτήσεις κατά που θα πας? Να ναι καλά ο mini ταξιδιωτικός οδηγός που αγόρασες (τον χρυσοπλήρωσες που τον χρυσοπλήρωσες, άνοιξέ τον και λίγο!)

…και πας να φας σε κανα ταβερνάκι και κοιτάς από δω, κοιτάς από εκεί και λες Τι στο καλό, σε λάθος χώρα ήρθα? Όλα τα μενού στα αγγλικά- γερμανικά –ρώσικα με πρώτα πρώτα τα πιάτα mousakas,- gyros, και σε πιάνει μια αναγούλα στη σκέψη και μόνο του να τρως αυτά τα φαγητά μέσα στη ζέστη, μετά από τόσο περπάτημα μέσα στον ήλιο, και καταλήγεις στα goodys να τρως καμιά σαλάτα, προσπαθώντας να ξεγελάσεις την πείνα σου… και μετά πίσω στο χοτέλι για να πάρεις δυνάμεις, για την νυχτερινή έξοδο με την παρέα σου, στην οποία και οι υπόλοιποι το ίδιο χαμένοι στο διάστημα είναι, όπως κι εσύ….

….και δώστου μέσα στη ζέστη (είπαμε, θέλαμε καλοκαιρινές διακοπές) να προσπαθείς να ετοιμαστείς για να βγεις σαν κύριος στο club, χωρίς ίχνος ιδρώτα πάνω σου, για να μη σου χαλάσει και η μόστρα –δεν το συζητώ για τις γυναίκες, που μέχρι να ντυθείς, έχεις πασαλείψει όλο το μακιγιάζ πάνω στο ρούχο, και μέχρι τελικά να βγείς, έχεις αλλάξει 3 συνολάκια- και η κατάσταση είναι πιο τραγική όταν πρόκειται για παρέες αποτελούμενες από γυναίκες και ακόμα τραγικότερη όταν οι παρέες αυτές είναι μεγάααααλες: τότε συνήθως μέχρι να βγουν αυτές οι παρέες από το ξενοδοχείο έχει ξημερώσει και έχουν κλείσει τα club

….και άντε την επόμενη μέρα λες να πας για μπάνιο στην πλαζ κύυυριος και πληρώνεις καμιά 4Ε για ομπρέλα και καπάκι άλλα 4Ε γι αυτό που θα πιείς και σου ανεβαίνει η πίεση μέσα στη ζέστη και λες πάει εδώ θα αφήσω την τελευταία αναπνοή μου, κλάψε με μάνα κλάψε με….και αργότερα λες να πας να φας σαν ανθρωπος σε μια taverna, κι εκεί που πας να καθίσεις με την παρέα σου στο τραπέζι το μπαλκονάτο με τη θέα, σου λένε οι υπεύθυνοι, «μας συγχωρείτε, μόλις το έκλεισαν το τραπέζι κάτι ιταλοί, μπορείτε να καθήσετε στο επίσης καλό τραπέζι μας,ναι εκείνο δίπλα στις τουαλέτες» και λες ας πάει στην ευχή της παναγίας θα πάω σ άλλο τραπέζι να φάω..ε, ας μη χαλάσουμε τις διακοπές των ιταλών, σωστά? Και μαζί με τον λογαριασμό σου ρχεται και ο ουρανός σφοντύλι, και κρατιέσαι με νύχια και με δόντια να μην τρίψεις στη μούρη του μεσιέ ταβερνιάρη τον λογαριασμό, που και σωλομό με γαρίδες μαζί να έτρωγες, τόσα δεν θα πλήρωνες ο χριστιανός!!!

…και βγαίνεις το βράδυ στο μπαράκι που σου φαίνεται ότι μαζεύει λίιιιιγους περισσότερους έλληνες από τα άλλα μπαράκια του νησιού, και γίνεσαι ντίρλα γιατί στο μπαράκι αυτό δίνουν ποτά- μπόμπες, αλλά εσύ που να το ξερες?, και γυρνάς στο δωμάτιο για να ξεραθείς στον ύπνο, αλλά και πάλι λίγο δύσκολο, γιατί δεν σε αφήνουν τα κουνούπια που ζουζουνίζουν μέσα στα αυτιά σου, και τέλος πάντων ή δεν κοιμάσαι καθόλου για άλλο ένα βράδυ, ή κοιμάσαι και το επόμενο πρωί είσαι σαν να έχεις βγάλει ανεμοβλογιά!

…και φτάνει η μέρα της επιστροφής, και ξανά πάλι σπρωξίδι στην ουρά για το πλοίο και ξανά πάλι ταλαιπωρία μέχρι να πατήσεις στεριά, και γυρνάς στο σπίτι σαν τον Άνθρωπο που Γύρισε από τη Ζέστη και η μάνα σου δεν σου ανοίγει την πόρτα γιατί δεν σε γνώρισε αφού μοιάζεις με νέγρο με τόσο μαύρισμα που έκανες εκεί στα ξένα (γιατί δεν κατάλαβες ότι ήσουν σε ελληνικό νησί, αφού κάθε άλλο παρά έλληνες είδες εκεί)…και αν είσαι τυχερός δεν θα έχεις ανεβάσει πυρετό από τη ζέστη και την ταλαιπωρία – και αν έχεις πυρετό θα λες αυτό είναι, κόλλησα τη νόσο, δεύτε τελευταίον ασπασμόν-, και μετά άντε ξανά πάλι να επιστρέψεις στους καθημερινούς ρυθμούς της καθημερινότητας στην πόλη, περιμένοντας το επόμενο καλοκαίρι για να ζήσεις για άλλη μια χρονιά αξέχαστες εμπειρίες στα ελληνικά νησιά, που είναι ουκ ολίγα!!!

Άντε και του χρόνου darlings!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: